Jean Michel Jarre

Jean Michel Jarre,

prawdziwe nazwisko: Jean-Michel Andre Jarre
urodził się 24 sierpnia 1948 roku w Lyonie - Francja
Stan cywilny: trzykrotnie żonaty:
Pierwsza żona Flore Guillard (od 20.01.1975 - 1977, rozwód) mają córkę Emilię (ur. 1975 r.)
Druga żona Marie Charlotte Rampling (od 08.10.1978 - 2000, rozwód) mają syna Davida (ur. 1979 r.)
Trzecia żona (obecna) Anne Parillaud (od 12.05.2005)

Pochodzi z muzykalnej rodziny - jego dziadek André grał na oboju i był wynalazcą, który skonstruował m.in. przenośny adapter i stół mikserski. Jego ojciec jest znanym i cenionym kompozytorem muzyki filmowej ("Lawrence w Arabii", "Doktor Żywago"). Jego matka France Pejot była ważną postacią w francuskim ruchu oporu, za co została uhonorowana Legią Honorową. Gdy Jarre miał 5 lat, jego rodzice rozeszli się. Ojciec wyjechał do USA, a Jarre rozpoczął naukę gry na pianinie. Jego nauczycielka jednak nie odznaczała się talentem pedagogicznym, bo zniechęciła młodego muzyka do muzyki (napisał nawet na ścianie w swoim pokoju "I hate piano"). Całe szczęście nie na tyle, żeby Jarre do końca życia zrezygnował z muzyki. W 1957 roku zmienił się jego nauczyciel i Jarre wrócił do nauki muzyki. W międzyczasie poznał kilku muzyków, którzy spowodowali, że muzyka stała się dla niego najważniejszą rzeczą - potrafił uciekać z lekcji w szkole, żeby podglądać uliczne zespoły i kupił pierwszą gitarę. W 1964 roku założył pierwszy swój zespół - Les Mystere IV , z którym wygrał pierwszą nagrodę na paryskim festiwalu muzycznym. Jego kolejny zespół - The Dustbins - założony w 1967 roku odniósł kolejne sukcesy - występował w scenie w filmie "Des Garcon Et Des Filles" i miał małe tournee po Francji. W 1968 roku Jean-Michel skończył swoją pracę na wydziale literatury zatytułowaną "The Faust Of Literature and Music" ze szczególnym uwydatnieniem Goethego i Berlioza. Krótko po tym, Jean-Michel opuścił paryskie konserwatorium i poznał człowieka, który zmienił jego sposób pojmowania muzyki i technologii - Pierre'a Schaeffer'a z grupy G.R.M. Schaeffer był człowiekiem, który wprowadził pojęcie muzyki elektroakustycznej i muzyki konkretnej. To zmieniło podejście Jarre'a do muzyki. Zaczął uczyć się tworzenia nowych dźwięków, miał dostęp do nowych instrumentów i komputerów. Stworzył swój pierwszy utwór " Hapiness is a Sad Song " dla Maison de Culture, który nie został nigdy oficjalnie wydany. W roku 1969 wydał pierwszy swój singiel - " La Cage ". Rok później nagrał kolejny utwór "Erosmachine". W 1971 opuścił G.R.M. i zaczął występy w paryskiej operze, by uczcić ponowne jej otwarcie. Był najmłodszą osobą, która występowała tam na żywo. Stworzył muzykę do sztuki pt. " Aor ". W kolejnym roku poznał Francisa Dreyfusa, właściciela firmy płytowej Disques Dryefus, która wydała większość jego płyt. Wydał płytę " Deserted Palace " i nagrał muzykę do filmu "Les Granges Brulees" reż. Jean Chapot. W tym czasie tworzył muzykę do reklam, do telewizji, był także kompozytorem i autorem tekstów dla innych muzyków takich jak Christophe czy Patrick Juvet. Nagał utwór Zig-Zag, który zdobył dużą popularność. W 1974 roku poznał Michela Geiss'a - inżyniera, który tworzy instrumenty specjalnie dla Jarre'a. W 1975 roku Jarre ożenił się z Flore Guillard i urodziła się im córka Emilie. Niestety małżeństwo trwało krótko. Spotykał następnie na swojej drodze angielską aktorkę Charlotte Rampling, która 2 lata później została jego drugą żoną. W 1976 wydał płytę " Oxygene " (tłum. tlen), która stała się przełomem w jego karierze, choć początkowo wiele osób sceptycznie odnosiło się do materiału zawartego na płycie. Jednak płyta dotarła na szczyty list przebojów (nawet w Wielkiej Brytanii zdobyła pierwsze miejsce, co muzyce francuskiej rzadko się do tej pory zdarzało). Jarre był chętnie zapraszany przez wszystkich, podróżował po świecie i udzielał wywiadów. Płyta Oxygene rozeszła się w nakładzie 10 mln egzemplarzy. Wszyscy podkreślali harmonię dźwięków, to czego brakowało w muzyce elektronicznej innych artystów takich jak Tangerine Dream, czy Klaus Schulze. Dzięki zarobionym pieniądzom kupił dom w Croissy pod Paryżem i zbudował swoje studio nagraniowe, wyposażając je m.in. w instrumenty Geissa. Otrzymał " Grand Prix Du Disques ", nagrodę za płytę "Oxygene" od Charles Cross Academy. Został uznany przez magazyn "People" Człowiekiem Roku. Geniusz jego muzyki potwierdził kolejny album " Equinoxe " (tłum. dzień zrównania dnia z nocą). Dzięki zakupionym instrumentom na nowym albumie pojawiły się nowe brzmienia i efekty, dzięki temu płyta królowała na listach przebojów w wielu krajach. Jarre stał się najbardziej znanym francuskim muzykiem. Muzyka z płyty "Equinoxe" zostałą wykorzystana jako ścieżka dźwiękowa w filmie Petera Fleischmana "La Maladie de Hambourg". Rok 1979 to rok, który wszystkim fanom kojarzy się z pierwszym wielkim koncertem "światło i dźwięk". W dniu 14 lipca (narodowe święto Francuzów - rocznica zburzenia Bastylii) na Placu de la Concorde w Paryżu zebrała się milionowa publiczność, co dało muzykowi pierwszy wpis do Księgi Rekordów Guinessa w kategorii największa publiczność zgromadzona na koncercie. W tym samym roku "Oxygene" wykorzystano jako muzykę do baletu w paryskiej operze a także w australijskim fimie Petera Wier'a "Gallipoli". Jean-Michel otrzymał złoty medal za muzyczną transmisję z S.A.C.E.M. za rozpropagowanie francuskiej kultury na całym świecie. W roku 1981 została wydana kolejna płyta " Magnetic Fields " (tłum. Pola Magnetyczne), której tytuł został zaczerpnięty z poematu Andre Bretona i Philippe'a Soupalta, sztandarowego dzieła nadrealizmu. Oprócz używanych wcześniej instrumentów Jarre wykorzystał instrument Fairlight, dzięki któremu uzyskał niesamowite efekty dźwiękowe pojawiające się po raz pierwszy w muzyce. Płyta była utrzymana w surrealistycznym klimacie, który szczególnie uwypukla ostatni utwór " La derniere Rhumba ". Płyta okazała się olbrzymim sukcesem w całej Europie. Jednocześnie Jarre, który zawsze był zafascynowany muzyką Wschodu, udał się w podróż do Chin. Został honorowym członkiem pekińskiego konserwatorium muzycznego, gdzie wygłosił kilka referatów nt. muzyki konkretnej. Udało się ustalić terminy 5 koncertów w Pekinie i Szanghaju. Chińczycy, dla których symbolem nowoczesnej muzyki francuskiej była twórczość Debussy'ego byli zafascynowani muzyką, która była tak inna od tego co mieli okazję do tej porzy słuchać, to istna rewolucja muzyczna. Jarre ze swoimi instrumentami był dla nich jak istota z innej planety. Koncerty były transmitowane przez radio i słuchało ich 500 mln słuchaczy. Wydany został podwójny album " Concerts in China ", gdzie znalazło się kilka nowych utworów, które zostały skomponowane w czasie pobytu w Chinach. Pojawił się też utwór " Fishing Junks at Sunset " (tłum. połów ryb dżonkami o zachodzie słońca), który został wykonany przez orkiestrę na starych tradycyjnych instumentach z wstawkami syntezatorów. Płyta oddawała klimat życia w Chinach, słychać na niej dźwięki dużych miast. Płytę kończy utwór " Souvenir of China " (tłum. pamiątka z Chin), gdzie piękną melodię przerywają dźwięki aparatu fotograficznego. W 1983 roku Jarre'a poproszono skomponowanie utworów na zbliżającą się wystawę dzieł sztuki bazujących na produktach z supermarketów. Wystawa z muzyką Jarre'a okazała się sukcesem. Jean-Michel widząc, że postępująca komercjalizacja nie omija muzyki, zapragnął zaprotestować przeciwko takiej tendencji. Muzyka z wystawy została zgromadzona na albumie " Music for Supermarkets " (tłum. muzyka dla supermarketów). Album mimo sprzeciwów wydawcy został wytłoczony w jednym egzemplarzu (płytę matkę notarialnie zniszczono), Jarre chciał w ten sposób pokazać, że muzyka jest dziełem sztuki, a nie produktem, który liczy się tylko pod względem ilości sprzedanych płyt. Album wystawiono na aukcji w hotelu Drouot w Paryżu. Osiągnął on cenę 69000 franków, co spowodowało, że Jarre po raz kolejny pojawił się w Księdze Rekordów Guinessa, za najdroższy francuski album. Pieniądze ze sprzedaży przekazano na rzecz UNESCO. Płytę w przeddzień aukcji puszczono w całości w Radio Luxemburg. W tym samym roku wydana została płyta " The Essential " (tłum. esencja), która zawierała kompilację najlepszych utworów z poprzednich płyt. Płyta ta była jednocześnie ścieżką filmową do produkcji pt. " Le Voyage D'Orphee ". Artysta otrzymał nagrodę "the Designers & Art Directors Associations Award" za wybitną kampanię reklamową. Kolejną płytą nazwaną " Zoolook " Jarre udowodnił, że nie na darmo jest uznawany za pioniera muzyki elektronicznej. Płytę, którą przygotowywał przez półtora roku (m.in. z Laurie Anderson i Marcusem Millerem), wypełniały dźwięki, które powstały ze zmiksowania głosów ludzi różnych narodowości, słynnych wypowiedzi znanych ludzi. Płyta została płytą roku we Francji i USA. Jarre otrzymał za nią wiele nagród m.in. "Grand Prix du Disque" od Charles Cross Academy oraz nagrodę "Victoires de la Musique" - w kategorii najlepszego albumu instrumentalnego. Jean-Michel Jarre odbył promocyjną podróż do Japonii i Australii, gdzie został zaproszony przez wodza aborygenów na wycieczkę do Parku Narodowego Uluru, gdzie zobaczył górę Ayers Rock - święte miejsce ludności rdzennej. Jednocześnie NASA zaprasiło Jarre'a do rozmów, aby uświetnił 150-lecie powstania miasta Houston i 25-lecie tej organizacji. Podczas koncertu miało odbyć się po raz pierwszy w historii muzyki wykonanie utworu przez muzyków na Ziemi i w przestrzeni kosmicznej. Wykonawcą muzyki na statku kosmicznym miał być Ron McNair, fizyk i saksfonista z zamiłowania. Niestety katastrofa promu Challenger i tragiczna śmierć załogi, w tym Rona, uniemożliwiła realizację tego pomysłu i pozostawiła wizję koncertu pod znakiem zapytania. Mimo tych problemów doszedł jednak do skutku. Jarre wydał specjalnie na tę okazję płytę " Rendez-vous " (tłum. spotkanie, randka). Płyta powstała w ciągu 2 miesięcy. Jeden z utworów - " Last rendez-vous - Ron's piece " został poświęcony pamięci Rona McNaira i załogi promu Challenger. W kwietniowy wieczór 1986 śródmieście Houston zostało zamienione w miejsce wielkiego widowiska Jarre'a. Iluminowane były olbrzymie drapacze chmur, tony sztucznych ogni i 1,3 mln słuchaczy sprawiło, że koncert został uznany jako największe widowisko muzyczne. Tym samym Jarre po raz kolejny wpisał się do Księgi Rekordów Guinessa. Podobne widowisko miało miejsce w Lyonie w październiku tego samego roku. Okazją do koncertu było uczczenie osoby Jana Pawła II, który nawiedził w tym czasie Francję. Podczas koncertu pojawił się głos Papieża, a na budynkach wyświetlane były postacie Lecha Wałęsy i Matki Teresy z Kalkuty. Widowisko obejrzało 800 tys. ludzi zebranych nad rzeką Saoną. W tym samym roku Jarre otrzymał dwie nagrody "Victoires" -za najlepszy album instrumentalny za " Rendez-Vous " i za najlepszy spektakl tego roku za " Rendez-Vous Houston ". W roku 1987 został wydany album " In concert - Houston/Lyon ", który zawierał najlepsze utwory z obu koncertów. Wydana została oficjalna biografia Jarre'a napisana przez Jean-Louisa Remilleux. W 1988 wydano album " Revolutions " (tłum. rewolucje), który Jarre poświęcił "wszystkim dzieciom rewolucji". Płyta była inspirowana muzyką Bliskiego Wschodu. Dźwięki muezzina wzywającego na modlitwę mieszały się z nowoczesnymi rytmami i industrialnym brzmieniem. Jednocześnie trwały przygotowania do koncertu w Londynie. Mimo wielu problemów w londyńskich dokach koncert (podzielony na dni) odbył się w październiku w strugach deszczu. W kolejnym roku Jarre koncertował pod wieżą Eiffla z okazji 100-lecia jej powstania. W tym roku została zorganizowana wystawa " Concert D'Images ". Zwiedzający mogli obejrzeć fotografie z koncertów " La Concorde " i " Destination Docklands ". Każdy mógł spróbować gry na harfie laserowej, którą Jarre wykorzystuje w koncertach. W tle wystawy słychać było utwór, który został później umieszczony na płycie " Waiting for Cousteau " (tłum. oczekiwanie na Cousteau). W międzyczasie wydana została płyta " Jarre Live " (tłum. Jarre na żywo), która była zapisem koncertu w Londynie. W 1990 roku pojawiła się wyżej wspomniana płyta poświęcona badaczowi podwodnych głębin - Kapitanowi Jacques Cousteau. Została nagrana z zespołem "T he Amoco Renegades " z Trynidadu i Tobago. Tytułowy utwór zawarty na płycie to utwór w stylu ambient, który zapoczątkował ten styl. Tego samego roku 14 lipca został zorganizowany koncert w nowoczesnej dzielnicy Paryża - La Defense. Widownia oceniana na 2,5 mln pozwoliła na kolejny zapis w Księdze Rekordów Guinessa. W roku 1991 Jarre planował kolejny koncert w Teotihuacan w Meksyku. Miał się rozpocząć się wraz z całkowitym zaćmieniem Słońca i skończyć razem z nim. Niestety niefrasobliwość władz meksykańskich, które przekładały terminy pozwoleń i zatonięcie statku, który wiózł scenę i instrumenty spowodowały, że koncert się nie odbył. Jarre przykładał wielką wagę do tego projektu i bardzo przeżył te niepowodzenie. W tym samym roku powstał " Images " (tłum. obrazy) składanka najlepszych utworów, które zostały na nowo nagrane. Na płycie znalazły się 3 zupełnie nowe utwory, które miały być wykorzystane podczas koncertu w Meksyku. Jean-Michel został redaktorem pisma " Figaro ". Stworzył również muzykę do filmu " Palawan " w reż. J. Costeau. Zgodził się również, żeby stworzyć hymn dla firmy " Lyonnaise Des Eaux-Dumez " produkującej wodę mineralną. W 1992 Jarre pomógł przy organizacji Olimpiady Zimowej w Albertville. Po raz pierwszy dał też koncert poza miastem - u podnoża góry Mattenhorn w szwajcarskiej wiosce Zermatt. W RPA w kurorcie Lost City miał miejsce koncert, który odbył się podczas trwania konkursu Miss World. Powstał na tę okazję utwór "Volcanic Dance". Koncert różnił się od innych, że muzyka była odtwarzana z dysków, na które wcześniej Jarre nagrał swoje utwory, a on sam zajął się projekcją obrazów i kontrolą efektów specjalnych. W 1993 powstała nowa płyta " Chronologie " inspirowana " Krótką historią czasu " - książką S. Hawkinga. Jarre współpracując z firmą Swatch, zorganizował pierwszą swoją trasę koncertową " Europe in Concert ", którą rozpoczął na wyspie Mont-Saint Michel. Odbył 15 koncertów w takich miejscach jak Wembley, Wersal, Sevilla, Barcelona i inne. W tym samym roku został Ambasadorem Tolerancji i Młodych UNESCO. W 1994 roku w Hong Kongu Jarre dał koncert na otwarcie stadionu, który został zapisany na płycie " Hong Kong ". Przygotowywał się w międzyczasie do trasy koncertowej " Europe in Concert 2 ", niestety z powodów finansowych projekt upadł. W tym samym roku został mianowany Kawalerem Legii Honorowej. W 1995 roku wydano płytę " Jarremix ", która zawierała miksy utworów Jarre'a zrobione przez różnych artystów. W kolejną rocznicę zburzenia Bastylii na 50 lecie UNESCO pod wieżą Eiffela Jarre dał koncert dla 1,5 mln publiczności, któremu przyświecała idea szeroko pojętej tolerancji. Artysta szedł zawsze z duchem postępu - w 1996 roku powstała jego pierwsza strona internetowa. W 1997 roku wydana została nowa płyta " Oxygene 7-13 " będąca niejako kontynuacją "Oxygene" sprzed 20 lat. Wykorzystane zostały te same instrumenty analogowe, które Jarre nazwał "stradivariusami muzyki elektronicznej". Płyta zadedykował swojemu nauczycielowi - P. Schaefferowi. Wyruszył po raz drugi w nową trasę koncertową - odbył się również występ w katowickim Spodku, poświęcony dla dzieci niesłyszących. Po raz kolejny trafił do Księgi Rekordów Guinessa - jego koncert w Moskwie w ramach obchodów 850-lecia miasta oglądało 3,5 mln osób. Podczas koncertu połączono się ze stacją załogową MIR. Wydana została limitowana seria " Complete Oxygene - special edition ", gdzie wraz z biografią i zdjęciami pojawiły się utwory z obu płyt "Oxygene" połączonych w jedno nowym utworem - " Oxygene in Moscow ". W roku 1998 Jarre po raz kolejny przyleciał do Polski, aby odebrać Złotą Płytę za swój ostatni album, wręczyć Fryderyka dla Grzegorza Ciechowskiego i wziąć udział w wbudowaniu kamienia węgielnego budowanego Centrum w Kajetanach dla dzieci niesłyszących. Dochód z koncertu, który odbył się w 1997 roku w Spodku, został przeznaczony na potrzeby budowy tego właśnie Centrum. Powstała płyta " Oddysey through O2 ", która zawierała remixy różnych części " Oxygene ". Nad całością czuwał znany DJ Claude Monet. Na płycie znalazł się także program stworzony przez firmę JArKaos do produkcji teledysków. Wraz z grupą Apollo 440 stworzył na potrzeby Mistrzostw Piłki Nożnej utwór "Rendez-vous 98" zmiksowany ze swojego hitu - "Fourth Rendez-Vous". Po wygraniu przez Francję Mistrzostw Świata 14 lipca odbył się kolejny wielki koncert. Tym razem koncert składał się wyłącznie z remiksów - grali je m.in. Apollo 440, DJ Cam , a Jarre zajął się wizualizacją i efektami specjalnymi. W 1999 roku trwały przygotowania do koncertu Jean-Michela pod egipskimi piramidami. To było wielkie marzenie muzyka. Koncert nazwano " 12 Dreams of Sun " (tłum. 12 snów Słońca). Rozpoczął się 31 grudnia o zachodzie Słońca i skończył 1 stycznia 2000 roku o wschodzie Słońca. Obok Jarre'a wystąpiło wielu różnych muzyków. W styczniu 2000 roku wydana została nowa płyta " Metamorphoses " (tłum. metamorfozy), która zaskoczyła wszystkich fanów Jarre'a - po raz pierwszy Jarre stworzył płytę wokalną - znalazły się tam głosy Laurie Anderson, Natashy Atlas i innych. 1 stycznia 2001 roku odbył się na Okinawie koncert zatytułowany " Odyseja Kosmiczna 2001 ", którego tytuł został zaczerpnięty z powieści Arthura C. Clarka.Jean Michel zaprosił do współpracy Marka Fishera - doskonałego scenografa oraz japońskiego kompozytora - Tetsuya "TK" Komuro, tworząc trio pod nazwą The Vizitors. Kolejny występ, a właściwie dwa miały miejsce na Akropolu w Grecji. Został stworzony specjalnie utwór Akropolis. Wydany został następnie album " Interior music " zawierający 2 utwory 25-minutowe. Jarre stworzył też ścieżkę filmową do " Qui Veut Devenir Une Star " w reżyserii Patrice'a Pooyarda. W 2002 roku miało miejsce kilka małych występów Jarre'a. Duży koncert " Aero " odbył się w miejscowości Aalborg w Danii. Energia potrzebna do występu została wyprodukowana za pomocą wielkich wiatraków, występ więc był w 100% ekologiczny. Jarre stworzył nowy utwór Aero, a kilka nowych utworów zagrał na Aero z zespołem Safri Duo. Muzyk uwielbia zaskakiwać swoich fanów - wydaje nową płytę " Session 2000 ", która jest przykładem muzyki z kręgu jazzu. W 2003 Jarre wydaje nową płytę " Geometry of love " (tłum. kształt miłości). W 2004 roku wydane zostaje wydawnictwo z najlepszymi utworami: " Jean-Michel Jarre: the Essential ". Ukazuje się również nowy kompilacyjny album DVD + CD " AERO " zrealizowany w całości w technologii Dolby 5.1 Surround Sound. Jest to nowe podejście do muzyki, Jarre znowu okazuje się być pionierem, który wytycza nowe standardy w muzyce. Również koncert w Zakazanym Mieście w Chinach został zrealizowany w technice Dolby 5.1, czego inni nie zdążyli zrealizować. Powstała płyta DVD jako zapis tego właśnie występu. W 2005 roku Jarre przyjechał do Polski na koncert w Gdańsku na 25-lecie powstania Solidarności. Koncert nosił tytuł "Przestrzeń Wolności".